Inter chemica piscinarum, natrii dichloroisocyanuratum est medicamentum commune et vulgo adhibitum ad curationem piscinarum. Cur igitur natrii dichloroisocyanuratum tam populare est? Nunc commoda et incommoda natrii dichloroisocyanurati disinfectantis analysimus.
Dichloroisocyanuratum natricum, etiam ut optima chlorinae rete nota, formula moleculari (C3C12N303)Na, SDIC appellata, est organochlorina disinfectiva late adhibita, cuius proprietates relative stabiles sunt. Continet plus quam 55% chlorini efficacis, pulverem album vel granulum vel solidum in squamis, odore chlorini.

Commoda dichloroisocyanurati natrii:
Commoda habet altae efficaciae, lati spectri, stabilitatis, altae solubilitatis et toxicitatis humilis. Virus, bacteria et germina eorum celeriter necare potest, et hepatitidem aliasque morbos infectiosos efficaciter impedire. Additamento natrii dichloroisocyanurati aquae piscinae, non solum color aquae caeruleus, clarus et nitidus est, sed etiam paries piscinae levis est, nulla adhaesio est, natatores se commode sentiunt, et sub concentratione usus corpori humano innocuus est, et efficacia sterilisationis alta est.
Valde utile est ad salutem hominum protegendam. Cum adhibitur ad desinfectandum piscinas, effectus bactericidalis natrii dichloroisocyanurati fortior est quam natrii hypochloriti, dosis parva est, et diuturnitas longa.
Incommoda dichloroisocyanurati natrii:
Effectus bactericidalis condicionibus usus magnopere afficitur, et oculis et cute sensibilitatem praebet, atque odorem peculiarem habet. Adhiberi potest ut curatio ictus et etiam acidum cyanurum stabilisatorem continet, quod UV stabile est et ad usum in piscinis sub divo aptum, sed problemata stabilizationis excessivae in piscinis tectis causare potest. Incommodum est minoris contenti chlorini efficacis in disinfectore piscinarum comparato cum acido trichloroisurico.
Ut summam dicam, multis factoribus consideratis, cum domini piscinarum suas disinfecere et purgare eligunt, dichloridum certe eligent.

Tempus publicationis: XXVI Aprilis MMXXII